Pałac został zbudowany w 1894 dla Nikodema Budnego, według projektu Aleksandra Zwierzchowskiego. Usytuowany jest na lekkim wzniesieniu. Piętrowy, założony na planie wydłużonego prostokąta. Ma urozmaiconą bryłę, której nadano wygląd historyzująco–eklektycznej rezydencji - z kwadratową wieżą, dobudówką od północy oraz dwoma niewielkimi ryzalitami od frontu i w elewacji ogrodowej.
Wnętrza pałacu wypełniały ozdobniki malarsko-sztukatorskie wykonane przez Aleksandra Brassa i Edwarda Chmielewskiego, cenionych na Lubelszczyźnie dekoratorów wnętrz, oraz Aleksandra Czajewicza, artystę malarza z Warszawy. Niewielki hall i westybul, połączone kamiennymi schodami, urządzono w stylu starogreckim. Jadalnia miała wystrój stylizowany na romański – z sięgającym sufitu piecem z kominkiem. W saloniku w stylu Ludwika XVI znajdował się nieborowski piec. Apartamenty prywatne urządzono w stylu mauretańskim. Część pierwotnych dekoracji wnętrza zachowała się do dziś.
Przy głównej bramie wjazdowej jest murowana kordegarda z 1885 roku. Otoczony jest parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 7,5 ha. Do całości włączono trzy stawy w układzie szeregowym. Od frontu znajdował się podjazd, stamtąd w kierunku wschodnim prowadziła półkolista aleja opadająca przy stawach i wznosząca się ku pałacowi. Za budynkiem, od strony zachodniej posadzono drzewa i krzewy. Oddzielały one przypałacową część założenia od części gospodarczej i wyznaczały niewielki salon ogrodowy, łączący się widokowo z tarasem pałacowym.
W roku 1940 dwór przejęli niemieccy okupanci i utworzyli w nim szkołę SS. Natomiast w zabudowaniach folwarcznych od lipca 1942 do września 1943 funkcjonował obóz pracy w którym przetrzymywano ok. 120 Żydów. Po II wojnie światowej pałac został przejęty przez państwo.
Dziś we wnętrzach znajduje się siedziba urzędu gminy Jastków.
Komentarze
Prześlij komentarz